Wat levert zo'n gratis glossy nu eigenlijk op?

Met een eigen glossy bén je iemand. En dat geldt niet alleen voor BN'ers. Er zijn glossy’s voor Limburgse zakenvrouwen, boerinnen, havenvrouwen, defensievrouwen, graffitispuiters, mantelzorgers, priesters en optimisten. Vincent van Gogh, Loeki de Leeuw, Heer Bommel en: gossie, zelfs Jezus heeft een glossy. 

De glossy gekte is zó groot, dat ze zelfs gratis worden weggegeven. Iedere stad en ieder zichzelf respecterend dorp, van Malden tot Molenhoek en van Berchem tot Bennekom, pronkt met een gratis stads- of dorpsglossy (voornamelijk gevuld door de lokale middenstand). Autohandelaren, boekhandels, mode- en delicatessezaken; ook het MKB gaat massaal aan de gratis glossy. 

Wat levert zo'n gratis glossy nu eigenlijk op? In de toenemende discussie over de ROI van contentmarketing, ontspringt de glossy de dans glansrijk. Managers en marketeers lijken verblind door glimmende egostrelerij. 

Een glossy met fancy fotografie, klinkende namen van columnisten en dubbeldik verlijmd drukwerk kost een klein fortuin om te maken. Maar er is géén directe relatie met verkoop, anders is het geen glossy maar een stinkend duur uitgevoerde verkoopbrochure. Er is géén directe relatie met doelgroepen, want ze worden aan de straatstenen weggeven. Er is géén directie relatie met de customer journey, want productinformatie wordt weggemoffeld onder een fluffy deken van columns, interviews, recepten en lifestyle. 

Kortom: de glossy is de cocaïne van contentmarketing. Je voelt je eventjes geweldig als marketeer, maar daarna zit je te knarsetanden omdat het je een hoop poen heeft gekost en het per saldo niets heeft opgeleverd. Gewoon niet aan beginnen dus.

Door: Peter Rademaker, copywriter bij Happy Stories.