[column] Loetje zou zich omdraaien in zijn graf

Als voormalig slager wist Loetje (Ludwig Klinkhamer) wat hij inkopen moest. Met de beste biefstuk van de stad - eenvoudig te bereiden en snel te serveren - werd hij een begrip bij omringende reclamebureaus. Het idee voor menig reclamecampagne is geboren aan de bar bij Loetje. De meest succesvolle bureaus van Nederland begonnen rond zijn café hun gloriejaren. 

Waagde het niet om bij Loetje een biefstuk ‘doorbakken’ of ‘met saus’ te bestellen. Dan kreeg je hem vol uitgemeten. Reclamemensen leken er genoegen in te scheppen om zich op wekelijkse basis door Loetje uit te laten kafferen. Waar hij helemaal een bloedhekel aan had, waren bezoekers van de huishoudbeurs. Zodra hij de bussen met vrouwvolk zag aankomen, deed hij volgens Peter Schoenmaker (Bozel Advertising) snel de deur op slot: “Wijven! Ze schijten de wc onder, jatten de suikerpotten en de helft vertrekt zonder te betalen”. 

Ondanks zijn ongegeneerde directheid, werd Loetje een enorm succes. Uiteindelijk werd het zo druk, dat je bij een bomvolle bar je naam moest doorgeven om later op de avond een tafeltje toegewezen te krijgen. Tegen die tijd hadden de biljarttafels al plaats gemaakt voor extra tafeltjes, die zo dicht op elkaar stonden dat je er nauwelijks tussendoor kon lopen. 

Als je nu een vestiging van Loetje binnen loopt, zit het vol met publiek waar Loetje vermoedelijk een pleurishekel aan zou hebben. En terwijl je in de jaren negentig bediend werd door gezellige Amsterdammers, die ondanks de onmetelijke werkdruk hun goede humeur nooit verloren, is de bediening nu vaak chagrijnig en zonder toewijding.  

Bij leven zou Loetje deze 5 in De Telegraaf waarschijnlijk nog te hoog hebben gevonden en de hele meute – personeel en klanten - zonder pardon de deur uit sodemieteren.

Arie Bruin
reclameveteraan

J.l. recensie uit De Telegraaf

Foto boven: archief Loetje. Lees hier meer over de historie van Loetje