Straatverkoop en telemarketing, achterhaald?

Pfff, ik vind het maar vermoeiend, als ik voor de zoveelste keer langsloop (ja, ik vergeet nog weleens wat). Ik probeer ook echt hun blik te vermijden of ik loop met een boog om ze heen. Als ze me maar niet weer ophouden, 'ik heb haast', denk ik. Ik vraag me dan ook af of uitgevers het moeten hebben van deze ‘oude’ manier van marketing.

Begrijp me niet verkeerd, het ligt niet aan de jonge verkopers. Zij doen hun best en zijn zeker beleefd en meestal ook nog wel grappig. Maar ik vind het hoogst irritant om steeds op straat te worden aangesproken voor iets waar ik geen interesse in heb en dan is het ook nog eens een product dat ik liever online lees. Ik verwacht dat meer mensen dit hebben.

De passanten die geïnteresseerd zijn, hebben al een abonnement. Andere voorbijgangers willen helemaal geen krant; anders hadden ze wel eerder een abonnement genomen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, zoals mensen die graag gratis een krant willen, maar daar schiet je als uitgever niets mee op, want als ze vervolgens een abonnement moeten afsluiten en ervoor moeten betalen, dan zijn ze snel weer weg. Of het zijn shoppers en je hebt ze maar heel even als klant.

En dan word ik ook nog regelmatig door een anoniem nummer gebeld. 'Er is nu toch echt een fantastische aanbieding', speciaal voor mij. Die mag ik niet missen! Elke dag de krant en met wel 60% korting, wie wil dit nu niet?! Ik ken deze aanbieding al, want ik ben zojuist op straat nog aangesproken voor eenzelfde aanbod. Als ik opnieuw aangeef geen interesse te hebben houdt de verkoper nog even vol: waarom ik geen interesse heb in zoveel korting, ik ben toch immers abonnee geweest? Ja dat klopt, maar ik lees liever het nieuws online en ik heb verder gewoon geen interesse. Voor mij is het duidelijk: deze oude manier van verkopen in combinatie met een ‘ouderwets’ product werkt gewoon niet meer, althans niet bij de ‘jonge’ generatie.

En dan ken ik ook de andere kant, namelijk de advertentieverkoop. Daarbij verloopt het proces precies hetzelfde. Wekelijks krijg ik de vraag of ik geen interesse heb om een advertentie te plaatsen op de beste plek in de krant. Deze verkopers zijn commerciëler en hardnekkiger dan de zaterdag-verkopers. Ik kan vandaag een korting krijgen van ruim 50%! 'Wat het bereik is', vraag ik dan. 'Erg goed', ze sturen mij per mail de cijfers toe.

'Erg goed?', denk ik dan. We weten allemaal dat het bereik terug loopt. En als ik dan denk aan de jonge verkopers op zaterdag op straat die de krant aan niemand kunnen slijten, dan krab ik mij nog eens extra achter mijn oor: of mijn advertentie wel impact heeft en ook de doelgroep bereikt die ik wil bereiken. Ik moet trouwens wel vandaag beslissen, want alleen vandaag geldt deze fantastische aanbieding! Maar ik weet zeker dat ik binnenkort weer wordt gebeld. Geloofwaardig?

Ik weet het, media-organisaties hebben het zwaar. Ze worden ingehaald door de digitale wereld en het blijkt verdomd moeilijk om constant mee te gaan in de enorm snelle ontwikkelingen. Uiteraard weet ik ook dat de media in een overgangsperiode zit en al heel veel heeft ondernomen om mee te gaan in de online en mobiele wereld. De behoefte van de mensen om nieuws te krijgen blijft en neemt volgens mij zelfs toe.

Maar wat kan de media-wereld hiermee? Hoe kan er goed worden ingespeeld op de veranderende behoeften van de klanten? Stop in ieder geval met de ‘agressieve’ verkoop voor een product (de fysieke krant) dat ingehaald is door de tijd (digitale wereld). En steek deze tijd en energie in het innoveren van hoe je nieuws in de digitale wereld het beste aan de man brengt.