[column] Wat ik echt voor Kerstmis wil

Ja, de neiging om 2020 zo spoedig mogelijk achter de rug te hebben, is heel sterk. We hebben bijna de helft van het jaar in een min of meer intelligente vorm van lockdown doorgebracht, wat betekende dat we sinds half maart niet konden dansen, naar livemuziek luisteren of naar een theater gaan. De meesten van ons hebben geen reis naar het gebruikelijke buitenlandse vakantieoord mogen of durven maken. We hebben onze collega’s en vrienden amper in het echt gezien en ons vooruitzicht voor Kerst is nóg deprimerender. Zelfs mijn moeder, die als enige in de familie zich nog herinnert hoe het leven in de Tweede Wereldoorlog was, begint te mopperen dat ondanks het gebrek aan basale levensbehoeften en de continue angst voor bombardementen, het toen een stuk gezelliger was dan nu.

We waren in de eerste golf veel actiever en vastberaden om sociaal te zijn ondanks alle beperkingen

Ik moet haar gelijk geven. Het is nu echt niet meer gezellig. We waren in de eerste golf veel actiever en vastberaden om sociaal te zijn ondanks alle beperkingen. Nu lijkt het erop alsof iedereen alleen voor zichzelf bezig is en alle aandacht lijkt gevestigd op de komst van een vaccin dat ons leven terug naar voor 13 maart 2020 zal toveren.

Noem me een pessimist, maar ondanks alle beloftes laat ik mezelf niet gek maken. Het zal nog aanzienlijk langer dan een paar maanden duren voordat we terug naar ons oude leven gaan en sommige veranderingen zijn volgens mij (en volgens menig trendwatcher) permanent. We zijn allemaal eenzamer, meer thuisgericht en bewuster van onze gezondheid. Dit zijn fundamentele culturele trends, die al tijdens de eerste golf te zien waren en die nog lang bij ons zullen blijven.

Ik ben verbaasd door de schaarse creativiteit van marketeers en adverteerders in het vinden van nieuwe vormen van saamhorigheid

En daarom ben ik verbaasd door de schaarse creativiteit van marketeers en adverteerders in het vinden van nieuwe vormen van saamhorigheid waaraan we allemaal steeds meer behoefte hebben, maar die na de zomer er niet meer is. Dat de reclamewereld altijd reageert op de culturele trends is bekend, maar in de laatste maanden zie ik meer stagnatie dan reactie.

Een zeer voor de hand liggend voorbeeld: deze Kerst zal totaal anders verlopen dan wat we tot nu toe hebben ervaren. Een uitstekende kans om iets totaal anders te maken dan al de mierzoete Kerstcommercials vol met lachende gezinnen rond een uitbundig Kerstdiner.

En wat zie ik? Een parade van mierzoete Kerstcommercials vol met lachende gezinnen rond een uitbundig Kerstdiner, alsof er niets aan de hand is! Alleen PLUS heeft het lef gehad om te laten zien hoe het écht gaat en wat je eraan kan doen. Namelijk, je Kerstdiner delen met iemand die net zo eenzaam is als jij.

Waarom besteden marketeers geen aandacht aan de – ruim van tevoren aangekondigde – mondkapjesplicht?

Een ander nog meer voor de hand liggend voorbeeld. Waarom besteden marketeers geen aandacht aan de – ruim van tevoren aangekondigde – mondkapjesplicht? Ik had echt verwacht dat trendy mondkapjes door de meeste retailers als Kerstcadeau zouden worden aangeboden – als het niet gratis kan voor trouwe klanten, dan op z’n minst in de aanbieding. Tot mijn verbazing zie ik niets daarvan. Mijn buurvrouw heeft wél bedacht om een stuk of twintig heel vrolijke mondkapjes met Kerstpatronen in elkaar te naaien en aan iedereen in de straat op Pakjesavond cadeau te geven. Zo makkelijk kan het zijn. Of vraag ik te veel?

En als derde (en dan hou ik op, maar de lijst is nog langer), ik had al in de lente verwacht, zelfs voorspeld, dat in de horeca een massale verschuiving naar catering en afhaalservices te zien zou zijn. Negen maanden later is er nog bijna niets gebeurd. Ik zie maar een paar restaurants die de verschuiving op een goed doorgedachte manier hebben uitgevoerd en daar nu de eerste vruchten van plukken. Ik kan me niet voorstellen dat hun model niet breder kan worden geadopteerd.

Wat ik voor Kerst echt zou willen, naast het vaccin tegen corona, is een vaccin tegen de mentale stagnatie van ons vak.

Juist nu hebben we innovatie en gedurfde oplossingen nodig om alle kansen te pakken die deze crisis ons heeft gegeven. De cultuur van onze consumenten is veranderd. Nu onze cultuur nog.