Jaaa, daar zijn we weer. Bijna Kerst. Hoe weten we dat? Niet door de straatverlichting – die hangt al sinds oktober. Niet aan de kerstbomen – idem dito.

Heb ik het al over mijn liefde voor radio gehad? Radio is altijd mijn favoriete kanaal geweest voor vermaak en informatie. Misschien omdat ik het geduld niet heb om een paar uur voor een scherm te blijven zitten. Misschien omdat toen ik een tiener was, het - nu legendarische – Brionvega-radiotoestel in mijn ouderlijke huis altijd aan stond, we maar een paar uur per dag tv mochten kijken en het internet natuurlijk nog helemaal niet bestond.

Full disclosure: ik hou van marketinggoeroe Mark Ritson. Ik wacht op zijn wekelijkse column in Marketing Week met dezelfde opwinding waarmee ik op het vervolg van Wednesday en The Queen’s Gambit op Netflix wacht. Deze column is een ode aan zijn enorme wijsheid en nuchterheid.

De techreuzen zetten de traditionele mediakanalen fors in de schaduw. Wie voorkomt dat ze gaan uitsterven?

In het reclameslagveld, waar iedereen om aandacht vecht, is humor een belangrijke en vaak doorslaggevende factor.

Manage je wachtrij, betoogt onze columniste Paola Cassone. Want een wachtrij geeft niet altijd een eenduidige boodschap.

Maak nu eens serieus werk van duurzaamheid, predikt onze columniste Paola Cassone, die moe wordt van alle beloften. Want duurzaamheid loont.

Soms is het juist goed om even helemaal niet te bewegen. Ook in marketing en reclame, zo betoogt onze columniste Paola Cassone.

Marketeers en reclamemakers zijn per definitie oerconservatief. Ze zijn steeds meer geneigd om gebruik te maken van stereotypen om de dalende aandacht van steeds minder geïnteresseerde consumenten te trekken. Tijd voor verandering, betoogt onze columniste Paola Cassone.

De uitdaging voor marketeers die met Gen Z willen communiceren is vooral het loslaten van alle regels die voor de andere generaties gelden, zo luidt het advies van onze columniste Paola Cassone.

Hebben jullie goede voornemens gemaakt voor 2024? Ik hoorde dat dit eigenlijk niet meer in de mode is.

Alle kerstcommercials zijn momenteel volop te zien. Bij uitzondering kijkt onze columniste Paola Cassone samen met strategen Machiel Verkuyl en Bart Vijlbrief naar de filmische kerstcreaties vanuit het mediaperspectief. 'Bij AH zijn ze het spoor helemaal bijster.'

Ik had deze week een vrij heftig gesprek met een vriendin over de groeiende onzekerheid van mannen in de huidige maatschappij en de steeds alarmerendere consequenties ervan.

Bedragen maar liefst €10 miljoen per jaar per merk, aldus marketingconsultant Peter Field.

Het gebeurt niet vaak dat ik maar liefst twee interessante onderzoeken lees in dezelfde week, laat staan op dezelfde dag.

Om maar duidelijk te zijn: ik heb de Barbie-film niet gezien en ik ben het ook niet van plan. Ik heb daarom ook niets over de film zelf te vertellen, wel over de enorm indrukwekkende marketingcampagne eromheen.

De visie van Greg Hofman, voormalig CMO van Nike, kan samengevat worden in de zin: ‘Dit is geen tijd om op safe te spelen. Elk merk moet verhalen maken die mensen het gevoel geven dat ze zelfs hun stoutste dromen kunnen waarmaken, ook al verkoop je kroppen sla.’

Onze columniste Paola Cassone ziet tot haar grote blijdschap eindelijk een studie die de oudere vrouw in de reclame juist verwelkomt.

Ik heb thuis maar liefst drie katten. Zoals elke katteneigenaar weet, zijn katten echt gek op kartonnen dozen. Daarom lijkt het, voor wie bij ons binnenkomt en een of de andere Amazon-, Bol- of Bijenkorfdoos ziet slingeren, alsof we net een online-aankoop hebben uitgepakt.

Toen ik recent mijn dagelijkse fix van inspirerende marketingartikelen doornaam, viel me de sombere stemming van de meeste journalisten op. Blijkbaar is een aantal voorspellingen niet uitgekomen. Of eigenlijk meer dan een paar.

In deze turbulente tijden waarin de aandacht van de consument lastig te vangen is, biedt het Festival di Sanremo een bijzondere masterclass in marketing voor proposities zonder een diepgaande purpose. Columniste Paola Cassone trekt 5 lessen uit dit op en top Italiaanse evenement.

Onze columniste Paola Cassone was tussen Kerst en Oud & Nieuw een weekje weg. Toen zij terugkwam, vielen haar een paar dingen op, vooral haar eigen tv-kijkgedrag.

Terwijl we worstelen om de plannen voor 2023 af te ronden en tegelijkertijd de turbulente resultaten van 2022 te evalueren, bekijk ik altijd graag de stand van zaken in marcomland, vooral om mijn gezond verstand te behouden in een waanzinnige periode.

Zoals elk jaar zijn we druk bezig met het finaliseren van de marketingplannen voor het komende jaar. Wellicht niet geheel onverwacht, komt uit verschillende onderzoeken en enquêtes een vrij sombere kijk op wat ons te wachten staat.

Ik lees altijd de columns van Mark Ritson in Marketing Week met passie en respect. Heel af en toe ben ik het niet met hem eens, zoals bij het lezen van zijn stuk over de overdracht van Patagonia.

Het zal zeker liggen aan mijn wens om het zomergevoel zo lang mogelijk vast te houden, maar ik geniet intussen kostelijk van de ruzie tussen marketinggoeroes Byron Sharp, Les Binet en Karen Nelson-Field over welke marketingstrategie het meeste effect oplevert.

Om als merk anno nu impact te maken moeten merken een echte paradigmaverschuiving maken en leren om zaklampen in plaats van vuurtorens te worden, betoogt Paola Cassone.

Peter Weinberg en Jon Lombardo - R&D directors van de LinkedIn think tank B2B Institute - claimen dat persoonsgerichte marketing niet alleen onhaalbaar is vanwege slechte datakwaliteit, maar sowieso ineffectief is.

Twee maanden na de invasie van Rusland in Oekraïne is Europa in een langdurige oorlogssituatie beland die een humanitaire crisis in gang heeft gezet en ook een economische crisis gaat veroorzaken. Columniste Paola Cassone over de impact van de oorlog op onze marketing.

De spectaculaire mislukking van Second Life zo'n 15 jaar geleden heeft mij geleerd om nuchter te zijn over hypes in de online-industrie. Ik ben dan ook vrij sceptisch over de door Facebook opgeklopte Metaverse.

Als je de film Don’t look up op Netflix nog niet hebt gezien, is dit zeker een aanrader. Het is een uitstekende gesprekstarter en de film bevat veel lessen over onze cultuur die we heel goed kunnen gebruiken.

Na bijna twee jaar jojo-lockdowns en geen zicht op een eind van de pandemie is het duidelijk dat we het sociaaleconomisch model waaraan we gewend waren voorgoed achter ons hebben gelaten.

Het is maar goed dat we al sinds begin 2020 bezig zijn met het verplaatsten van de consumentenervaring van offline naar online en omnichannel-strategieën implementeren. Twee jaar na datum blijft dit wellicht de belangrijkste investering die we hebben gedaan.

Ik ga geen vrienden maken als ik dit zeg, maar ik denk dat professor Byron Sharp zijn beste tijd heeft gehad. Zijn bijdrage aan ons vak is onmiskenbaar, maar hij maakt een fundamentele fout bij de beoordeling van purpose marketing.

Dat de afgelopen anderhalf jaar zwaar was voor de meeste bedrijven hoef ik niet te benadrukken. De financiële druk en het onbekende terrein waarop we ons allemaal moesten bewegen is iets dat we zo snel mogelijk achter de rug willen hebben. Het wordt een lange, koude winter die van ons nóg meer flexibiliteit en snelheid vergt.

In augustus bracht het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering (IPCC) zijn nieuwste rapport uit over de toestand van het klimaat op aarde. De conclusies in het rapport waren grimmig. En de koppen in het nieuws waren dan ook behoorlijk somber.

Het zal niemand zijn ontgaan dat deze zomer iets anders is dan anders. Zelfs anders dan de zomer van vorig jaar, die al vrij bijzonder was. Wij waren vorig jaar zo naïef om te denken dat de covid-pandemie snel achter ons zou liggen. Nu weten we beter, maar dit is het punt niet.

Valt het jullie ook op dat de reclamewereld zijn best aan het doen is om culturele diversiteit te omarmen? Ik ben soms meer geneigd om juist voorbeelden te spotten die weinig of helemaal niet inclusief zijn, maar ik moet toegeven dat er steeds meer pogingen worden gedaan.

Valt het jullie ook op dat de reclamewereld zijn best aan het doen is om culturele diversiteit te omarmen? Ik ben soms meer geneigd om juist voorbeelden te spotten die weinig of helemaal niet inclusief zijn.

Alle pogingen om de CO2-uitstoot terug te dringen moet je volgens columniste Paola Cassone toejuichen. Dus niet zo neerbuigend doen over marginale ingrepen.

Eet gezond is het nieuwe mantra van columniste Paola Cassone die kansen ziet voor een vergroot bewustzijn in voeding en de marketing ervan.

Eén van mijn favoriete rituelen is het lezen van de jaarlijkse rapportage van Edelman over ‘vertrouwen’, de Edelman Trust Barometer. Deze rapportage verschijnt nu voor de 21e keer en geeft weer hoe het vertrouwen in de overheid, bedrijven en media beweegt in 38 landen wereldwijd.

In de pandemie is steeds minder aandacht voor duurzaamheid. Een slechte ontwikkeling, vindt Paola Cassone. Want zo redeneert ze 'de ironie is dat duurzaamheid eigenlijk tot de basale behoeftes van ons bestaan hoort, maar in onze cultuur is het steeds meer verschoven naar de top van de piramide; een luxeprobleem.'