[column] Paaseieren

In 1987 kwam ik voor het eerst in Disneyland. In Annaheim, Californië. Het was begin oktober, maar het was warm weer. Corpulente mannen, vrouwen én kinderen in driekwart korte broeken, T-shirts zo groot als een tweepersoons kampeertent en altijd lurkend aan een oversized drinkbeker. Én sjokkend op kolossale sneakers. Wij noemden dat toen nog: gymschoenen. Disneyland: het was én is Amerika in optima forma. Adventureland, Frontierland, New Orleans Square. Het geïdealiseerde Amerika van happy people en overvloed in alles: vrolijkheid, vriendelijkheid, mierzoete kleuren en ‘food’. Elk themagebied in het park kent z’n ‘Disney Dining’, waar non stop enorme porties eten verorberd kunnen worden. En wat van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat ook gebeurt. De indrukwekkende omvang van veel Amerikanen moet toch ergens vandaan komen. Naast attracties, shows, food en Disney-merchandise zag ik Disneyland-bezoekers met tassen vol Mickey- & Minnie-kerstballen lopen. Gekocht op Mainstreet U.S.A., de hoofdstraat van het park. Ik vond dat toen rijkelijk vroeg, me niet realiserend dat voor menig Amerikaan al rond eind oktober ‘the holiday season’ van start gaat. Dus zo gek waren die kerstinkopen in die oktobermaand nog niet.

Discrepantie
Wél gek vond ik het toen wij – inmiddels in klein gezinsverband – een aantal jaren later opnieuw een Disney-attractiepark bezochten: The Magic Kingdom, onderdeel van het Walt Disney World Resort in Orlando, Florida. Omdat alles daar nóg groter en nóg meer over de top is, was er ook een reusachtige Christmas Shop. Helemaal in wintersfeer, waar inkopen werden gedaan alsof het een uitverkoop in een tuincentrum in de kersttijd betrof. Winterwonderland in de winkel, daarbuiten: tropisch warm. Goed, veel draait om commercie – zéker in de VS – en wie wil nou niet een Donald Duck- of Goofy-kerstornament in z’n kerstboom hebben hangen? Toch aanschouwde ik de gulzige kooplust met stijgende verbazing. Waarom? Het voelde gewoon niet goed. De discrepantie tussen de geëxalteerde inkoop in die geweldig fraaie Christmas Shop en de daarbij totaal niet behorende omgeving daarbuiten, die er een was van zonnebrillen, teenslippers en zomersproeten.

Chocoladeletters
Product en omgeving of zo u wilt product en jaargetijde of tijd moeten, althans wat mij betreft, bij elkaar passen. Ik vind rookworst veel beter passen bij een dampende winterse stamppot dan bij een frisse, zomerse salade. Noem mij conservatief, maar ik heb ook moeite met aardbeien in de winter. Ik vind die bij de zomer horen. Ik ben dol op kerst, maar daar hoort voor mij een bepaalde sfeer bij. Van donkere dagen en van een in de mist verdwijnend jaar, waar dan ook weer oliebollen bij horen. Ben daarom blij, dat ik niet ergens in Australië woon, waar een kunstkerstboom op 25 december in een zinderende zomerzon staat te blinken. Kruid- en pepernoten, die al bij terugkomst van onze zomervakantie in de supermarktschappen liggen, het leidt al járen bij consumenten tot discussie. Sterker nog: tot irritatie! Zo ook mijn ergernis, toen ik op 5 januari bij Albert Heijn dozen met gekleurde eieren zag liggen. Ze werden verkocht als ’Scharreleieren gekookt’ en waren voorzien van een etiket met een kerstbal en kerstboom. Wij noemen dit soort gekleurde eieren: ‘paaseieren’! Ik vraag mij in gemoede af waarom iemand bij Albert Heijn – dat zegt de seizoenen te omarmen – het in z’n hoofd heeft gehaald deze paaseieren met kerst te verkopen. Nu is het wachten op de chocoladeletters met Pasen.

Charles Borremans
retailstrateeg GUC Agency (future iO)

(foto: CB)