[column] Vintage als het nieuwe antiek

Ik ben mijn werkzame leven ooit in het chique ’s-Gravenhage begonnen. Vlak bij mijn toenmalige kantoor was een winkel, waar deftige dameskleding werd verkocht. Het woord ‘vintage’ bestond toen nog niet, maar de kleding, die daar werd verkocht, was tweedehands. ‘Second hand’ heette dat in het Haagse jargon. Ik associeerde tweedehands kleding met mijn studententijd, waarin ik zo af en toe een pak nodig had. Het was dan niet verstandig dit nieuw aan te schaffen, gezien de toen bovenmatig grote kans dat de nieuwe aanwinst door bier en de inhoud van bitterballen en mosterd zwaar bezoedeld zou worden. Met een tweedehands pak speelde dat allemaal niet. Als je daarvan, na afloop van een mooie avond, de broek rechtop in je kamer kon zetten, wist je in ieder geval, dat het gezellig was geweest. Dat tweedehands een andere betekenis en functie kreeg, dateert voor mij uit het midden van de jaren tachtig. Aan de Zadelstraat in hartje Utrecht (de stad, waar ik toen woonde) opende een winkeltje, waar ‘vintage’ kleding werd verkocht, waaronder jasjes, waarmee je uitstekend voor de dag kon komen. Geen jasjes voor het eerdere gooi- en smijtwerk, dat inmiddels achter ons lag, maar een jasje, waar je als jonge employé prima mee naar je werk kon. Want dat deed je toen nog met een jasje (en een dasje).

Hot en hip
Inmiddels zijn we vier decennia verder en is vintage ‘hot’. En zoals in het verleden menig meubel, dat alleen maar oud was, als antiek werd omschreven, wordt tegenwoordig het woord vintage nogal multi-interpretabel gehanteerd. Stylist Bastiaan van Schaik omschreef vintage in een interview uit september van dit jaar en te lezen op de website van RTLnieuws, als ‘… een hip modewoord voor een bepaalde categorie tweedehands kleding’. Sleutelwoorden zijn leeftijd en uniciteit. ‘Om iets vintage te noemen moet het 50 jaar oud zijn’, vervolgt Van Schaik ‘en het zijn vaak bijzondere en unieke items’. Vintage onderscheidt zich volgens de stylist ook van het 'gewone' tweedehandse aanbod door de prijs. ‘De investering is vaak groot geweest, dus het zijn wat duurdere items dan alle andere tweedehands kleding. Iets van Louis Vuitton wordt sneller vintage genoemd dan een oude, simpele tweedehands spijkerbroek’, besluit Van Schaik.

Vintage of tweedehands
Goed, vintage of tweedehands, voor velen is het een kwestie van semantiek. Het is evident, dat de markt voor tweedehands goederen – en dan gaat het niet alleen om kleding – enorm groeit. Scroll ’ns wat op het internet en de tweedehands-groeicijfers vliegen je – wereldwijd – om de oren. En we doen er zelf allemaal lekker aan mee. Het ooit gedragen zomerjurkje of gebruikte stoeltje wordt niet meer weggegooid, maar aangeboden op onlineplatforms als Vinted of Reliving. Prijs speelt een belangrijke rol bij het aanschaffen van tweedehands, maar de nieuwe generaties Millennials en GenZ kiezen daarnaast ook om andere redenen tweedehands. Het gaat dan om: duurzaamheid, unieke stijl, kwaliteit en arbeidsomstandigheden. De groei zal de komende jaren doorzetten en zal ongetwijfeld leiden tot een tegenreactie. Nu al zijn grote – vooral Chinese – internetbedrijven bezig de markten te bestormen met ‘super fast fashion’: nieuwe ultra-goedkope kleding. Veertig jaar geleden wilde iedereen een ambachtelijk gemaakte antieke kast in huis hebben. Veertig jaar later domineert de spaanplaat van Ikea. Het is met antiek net als met vintage: niets is voor de eeuwigheid.

Charles Borremans
lead Communications iO

(beeld: Artificial Photography / Unsplash)