[longread] Victor Knaap: 'Ik ben niet bang dat er iets misgaat'

'Tien is niks man. Elf, dan tel je pas mee!', zo trapt Knaap branieachtig af. MediaMonks was al enige maanden onder de radar aan de slag met Mexico – met projecten variërend van tvc's tot apps en digitale platformen. De lancering vond in januari dit jaar plaats, gelijktijdig met reclamefestival Circulo Creativo. 'Kantoortje geopend. Ik hoor en zie ontzettend veel, bij klanten, bij bureaus... Waar we vervolgens vrij snel een keuze maken. Daar ligt mijn kracht. Ik ben ook niet bang dat er iets misgaat, schakel snel. Zo is het ook met Mexico gegaan. Dat ging in negen maanden van de eerste klus naar een paar klussen naar een paar contracten naar een kantoor met elf man personeel. We hadden al klanten als Airo Mexico, Google en Mexico Tourism aan boord. Dus toen hebben we er maar een gebouw omheen gezet.'

Knaap omschrijft Mexico als 'een fantastisch land. Mexicanen zijn highly educated, stijlvol, ambitieus... Als Amerikanen eigenlijk, maar dan met een latin schwung.’ Evengoed is Knaap niet veel te vinden in Mexico, zijn compagnon Wesley ter Haar wel. ‘De Amerika’s werden op een gegeven moment zo belangrijk (MediaMonks heeft kantoren in Los Angeles, New York, Buenos Aires, Sao Paolo en nu dus ook Mexico, red.) dat Wes en ik 'kop en munt' hebben gedaan. Nouja, ik kijk uit op een parkeerplaats in Hilversum, dus je begrijpt wel wie er gewonnen heeft.'

De opmerking is kenmerkend voor Knaap. Het lijkt allemaal redelijk vanzelf te gaan. Maar schijn bedriegt, uiteraard. ‘In de loop der jaren ben ik héél vaak op mijn smoel gegaan. Ik bedoel: in 2011 openden we in Londen en vergaten we ons gewoon in te schrijven voor de Kamer van Koophandel. We dachten dat Londen een sales extensie van Hilversum zou zijn, haha. We vertaalden Nederlandse arbeidscontracten naar het Engels. We gingen steeds met een Nederlandse mentaliteit naar het buitenland. Maar dat gáát gewoon niet.'

Wat heb je daarvan geleerd?

Dat we in het buitenland een lokaal bureau moeten zijn. Oftewel bij MediaMonks London werken nu ook negentig procent Engelsen. We begrijpen nu dat ze daar geen Koningsdag vieren, zeg maar. Het is geen adaptie, we zitten daar echt in de markt. En dat moet ook, om die lokale merken beter te kunnen begrijpen.

Je bent ceo van elf kantoren wereldwijd. Vind je het moeilijk om verantwoordelijkheid uit handen te geven?

Om je een beeld te geven: we ontvangen 400 sollicitatiebrieven per week. Dus ik móet wel. Ik heb invloed op de markt, want iedereen die hier solliciteert is in principe ook klant bij ons. Kijk, specialisten mogen specialisten aannemen. Dus als wij een goeie designer in huis hebben, mag hij zelf ook een goeie designer aannemen. Zo hebben we het altijd al gedaan. In mijn rol als ceo kan ik helemaal niet goed inschatten of iemand bijvoorbeeld goed kan coderen. Ik blijk ook nog eens heel matig te zijn in het aannemen van accountmanagers. Daar ben ik dus ook maar mee gestopt.

Wat kun je wel goed?

Nou, een beetje van alles wat he? En ik ben toevallig zeventien jaar geleden met deze toko begonnen, wat mij dus ceo maakt.

Wat voor type manager ben je?

Ik zit overal bovenop. Ik doe aan macro én micro management. Ik kan er uitermate slecht tegen als iemand zijn verantwoordelijkheid niet neemt. En als ik drie keer prik en het juiste antwoord komt niet, dan word ik vervelend. Mij kun je volledig doorzagen voor wat betreft mijn takenpakket, ik heb overal antwoord op. Dus dat verwacht ik ook van mijn werknemers. Maar als iemand goed functioneert, dan krijgt hij ook verantwoordelijkheid en vrijheid en is er de mogelijkheid om door te groeien.

We doen ook nog steeds niet aan urenregistratie. Vroeger werd geroepen: hoe kun je nou een bureau van 25 man personeel hebben zonder urenregistratie? Nu hebben we 700 man in dienst en we hebben het nog steeds niet. Alles valt en staat met vertrouwen. Dus niet met hoe laat je binnenkomt of weggaat, maar dat je gewoon het allerbeste werk maakt. En dan kun je ver gaan...

Wil je niet eens weg uit Hilversum?

Weg?! Hier? Nee man, ik ben juist net terug.

Dat is wat ik in de wandelgangen hoor.

[is even stil] Er wordt zo verschrikkelijk veel over ons geluld. Hebben mensen niets beters te doen ofzo? Als ik die verhalen mag geloven zijn we al tien keer verkocht. Als ik drie keer in een week het DDB-pand binnenloop, dan zijn we ineens onderdeel van DDB. Hilversum verkopen? Wat ga ik met die 400 collega's doen dan?

Goeie vraag.

Ik heb zeventien jaar lang al die mensen aangenomen. De laatste twee maanden zijn er zestig nieuwe collega's gestart. Veertien nationaliteiten. Daar zijn enorme screeningtesten aan vooraf gegaan. Waarom zou ik dan in godsnaam verkopen? Dat we een reclamebureau zouden zijn. Ook onzin. Het lijkt me handig als wij blijven doen waar we goed in zijn.

Ergens ook wel mooi, toch?

Ja, natuurlijk. We doen blijkbaar iets goed. De eerste tien jaar praatten ze nooit over ons, waren we 'onzichtbaar'. Nu doen we blijkbaar iets goed. En nee, natuurlijk gaan we niet weg, man. Hilversum is gewoon een hele fijne werkplek. De ene helft van ons personeel komt ook uit een ander gedeelte van Nederland; Zwolle, Amersfoort, Utrecht - ja, er is ook talent búiten Amsterdam. En de andere helft komt wel uit de hoofdstad, nou prima. We zitten recht tegenover het station. Twintig minuutjes met de trein.

Maar je noemt Hilversum wel 'Amsterdam'.

Ja, natuurlijk. Onze klanten hier komen voor negentig procent uit het buitenland. Die halen we per taxi op van Schiphol en die rijden we naar HQ Amsterdam. En onze klanten vinden Amsterdam fan-tas-tisch. Dus ja, we zitten hartstikke goed hier. Maar goed, nog meer roddels?

Ik zal niet naar je liefdesleven vragen.

Nou, dat is interessant op dit moment. Dus doe maar niet, haha.

Je komt over als een vrij relaxed persoon. Dat zal ook zijn -positieve- invloed hebben op het succes van MediaMonks.

[lacht] Het gaat zeker niet vanzelf, als je dat bedoelt. Het zal mijn uitstraling zijn, hoewel ik mezelf er niet in herken. Ik sta 's morgens vroeger op dan me lief is. Wat het misschien is: ik ben een intrinsiek lui persoon. Dus als ik niet -zoals normaliter het geval- dagelijks 300 mail en tien afspraken  op een dag gepland heb staan, dan zou ik waarschijnlijk ook niet zoveel uitvoeren op zo'n dag. Dus uit mezelf ben ik eigenlijk niet erg actief, maar met name de laatste tien jaar wordt mijn leven gedomineerd door werk. En ik vind het gewoon erg leuk - dat helpt ook. Na al die jaren heb ik nog geen moment nagedacht over een andere baan.

Als het saai wordt, verzin ik wel weer iets nieuws. Als ceo kan ik op het strand gaan zitten en lunchafspraken afgaan, maar ik eet gewoon mijn bammetjes achter het bureau. Omdat ik dóór wil. En ja, daar moet wel veel onder lijden. Relaties, vrienden, familie... Als ik vandaag te horen krijg dat ik morgen in Londen moet zijn, dan ga ik. Ook als dat op de dag van mijn moeders verjaardag is.