[column] De tijd zal het leren...

Zelfs niet wanneer je zegt: "Ik heb geen tijd," of "Neem even de tijd." Of wanneer iets "in een mum van tijd" gebeurd is. Of wanneer we zeggen dat iets “zijn tijd was”, “voor haar tijd”, of zelfs “voor het einde der tijden” – waarbij die tijd ineens meervoud wordt. Fascinerend toch?

Douwe Draaisma, een schrijver die de werking van de tijd probeert te doorgronden, legt in zijn vermakelijke boek uit waarom de tijd sneller lijkt te gaan naarmate je ouder wordt. Maar laten we eerlijk zijn: de tijd zelf staat nooit stil. Hij draait altijd door, en wel naar voren. Nooit naar achteren of opzij. Je hoort tenslotte niemand zeggen: “Ik kan me overmorgen herinneren.”

Ergens in In de Ban van de Ring zegt Gandalf een wijze zin: "All we have to decide is what to do with the time that is given to us.” Eigenlijk, wat je in die tijd doet. Dit geldt misschien nog wel meer voor de marketeer, voor wie tijd een constante factor is. Altijd aanwezig, altijd op de achtergrond drammend en duwend. In mijn optiek best een vervelend type, die tijd. Maar tegenwoordig heb ik hem aardig door. Zelfs wanneer hij probeert ongemerkt voorbij te vliegen, zie ik hem op tijd aankomen.

En ja, ik heb minstens 10.000 keer de vraag gekregen: "Hoe lang doe je ergens over?" Of het nu gaat om een advies, een artikel, een campagne of een design, er volgt altijd een afspraak over hoeveel uur dat mag kosten.

Een gek idee eigenlijk, want we weten allemaal dat creativiteit en kwaliteit niet in vaste tijdseenheden te vatten zijn.

Soms vliegt een idee je aan, en soms kost het bloed, zweet en tranen. Maar om het dan precies op uren af te rekenen? Ha! Alsof het idee dat in 93 minuten bedacht is beter is dan dat van 2 uur en 14 minuten, puur omdat het goedkoper zou zijn.

En daarmee komen we bij de tijd en kwaliteit. Kwaliteit kost immers tijd. “Even” iets moois leveren betekent vaak juist dat het lang duurt. En lang is goed, en vooral duur. Maar lang wachten in een rij voelt dan weer goedkoop en armoedig aan. Neem Schiphol: het wachten daar geeft niemand een gevoel van meerwaarde. Terwijl een prachtig polshorloge, waar maanden werk in zit, juist wél een positief verkoopargument is. Of die fles rode wijn, die jaren geduldig heeft liggen rijpen totdat hij eindelijk ontkurkt wordt. Tijd geeft dus waarde – zolang het maar op de juiste manier ervaren wordt.

Einstein wist het al: tijd is een gek ding. Koppel het aan de lichtsnelheid, en ineens wordt tijd relatief. Voor de reiziger die met de lichtsnelheid reist, voelt een minuut als jaren voor iemand die met 50 kilometer per uur voortbeweegt. En toch ervaren beide hun eigen tijd als hetzelfde. Tijd om deze column af te ronden?

Maar wat moet een marketeer nu met de tijd? Mijn advies: maak er een dikke vriend van. Omarm de tijd. Neem de tijd – alle tijd, als het even kan. Laat je niet opjagen. In mijn 35-jarige carrière heb ik nog nooit meegemaakt dat iets in de marketingwereld écht onhoudbaar was zonder tijdsdruk. De tijd doden heeft trouwens ook geen zin. De tijd korten of denken dat "de tijd het ons wel zal leren" evenmin. Het zijn de gebeurtenissen binnen een tijdspanne die ons iets leren, niet de tijd zelf.

Misschien is het ouderwets om te zeggen dat de tijden veranderen, maar het is nu eenmaal zo.

Tijd verspillen of laten wegglippen levert niets op, behalve misschien verveling. Hmmm, de tijd. Mijn keukenklok tikt, iedere seconde, richting iets ongrijpbaars. Stel je eens voor dat alles tijdloos wordt… Ik laat het jullie tijdig weten. Voor nu: neem de tijd voor je geliefden, jezelf, en voor alles wat groeit en bloeit.

Wat…zo laat al, ik moet rennen anders ben ik niet op tijd!

Peter de Boer is freelance allround branding specialist/creative director adviseur bij contentmarketing- en PR-bureau Mediatic en adviseur bij superuse.  Hij is zowel gefascineerd door merken die trouwe fans weten te creëren als het ongekende realisme van de Vlaamse primitieven. Peter schreef deze column op persoonlijke titel.

 

Foto: Djim Loic