Kijk maar eens. Deze hieronder, van Aad Kuijper, destijds met art director Cor den Boer. Zo is het een gevaarlijke bocht. Zo niet. Een handigheidje? Een trucje? Dacht het niet.

Al vaker gezegd: we kunnen wel doen alsof marketingcommunicatie en reclame maken rocket science is, maar dat is het natuurlijk niet. In de kern komt het er echt gewoon op neer een aardige boodschap te formuleren voor wat we aan te bieden hebben en die dan zo aardig mogelijk de wereld in slingeren.

Er kunnen kleine merken zijn, er kunnen kleine bedrijfjes zijn, er kunnen kleine budgetten zijn. Maar zodra je die als copywriter op je bord krijgt, zijn het geen kleine klusjes.

Biep, zeg! Wat is dit goed van Bud Light. Zaken zo vertellen dat mensen het voor zichzelf invullen. Je zou dat zoveel mogelijk moeten nastreven. Omdat je dan het minst dwingend bent en dat vinden mensen over het algemeen wel prettig van advertising. Dat zie je niet heel veel gebeuren.

Porsche heeft niet veel te bewijzen. De wereld kent het merk van de snelle modellen met de prachtige lijnen. Maar zelfs Porsche kan zich niet veroorloven om rustig te wachten tot de geslaagde clientèle vanzelf de showrooms binnen loopt.

Advertising rond actuele momenten, daar hoef je creatives nooit een briefing voor te geven. Koninginnedag en Koningsdag, de Elfstedentocht, Moederdag, Sinterklaas, Kerst en ja, recentelijk nog Prinsjesdag.

De enige regel in advertising is: Ontregel. Wanneer alle kennis over commerciële communicatie vloeibaar zou zijn en je zou het door een fijnmazige zeef gooien, is dit wat je overhoudt.

Fantastisch werk van anderen is wat je nodig hebt om het zelf ook te gaan maken. Want leren doe je van de besten. Waarom gaan we naar Cannes? Omdat je daar de kans krijgt adembenemend goed werk uit alle delen van de wereld te zien.

De lol van lekker wroeten tot je 't hebt... Gisteren stond de inspiratie voor deze post zomaar in onze tuin. Op zoek naar de wortel. Het ziet er anders uit, maar het verschilt niet zoveel van wat ik zit te doen, bedacht ik me. Het is wroeten om te vinden wat je zoekt. In mijn geval zijn dat de roots van wat een fundamenteel merkverhaal kan worden.

Laat ik het voor een keer onbeschaamd onbescheiden aanvliegen. Hier wat pay-offs die ik zelf bij elkaar schreef door de jaren heen. Een slimme meid is op de toekomst voorbereid. Al 't goeie komt van Melkunie koeien. Red Band, als je voor pret bent.

Doe eens gek, dat is al goed. Doe eens gekker, dat is nog beter. Gek is alles wat afwijkt. Dit is de industrie die daar een vak van heeft gemaakt. Gek doen is waar we ons geld mee verdienen. Wat wij doen kan niet gek genoeg zijn. Want gek is de tegenpool van gewoon en gewoon is onze grootste vijand.

Moeilijk doen is alles in dit vak. Je moet al moeilijk doen over een briefing die te vaag is. Dring aan, hou vol, doe een suggestie voor meer scherpte. Zonder dat wordt elk project moeilijker dan nodig. En creëren is een en al moeilijk doen over alles wat je schrijft of bedenkt.

Schrijven, dat doen schrijvers. Wij copywriters schrijven niet, we praten. We praten zelfs heel raar, in een eigen taal die copy heet. Dat is een taal waarvan we zelf de regels verzinnen. Om die regels telkens als het ons uitkomt te breken en in te ruilen voor andere.

Kort, kort, kort, lang, lang, lang, kort, kort, kort. Neem het niet te letterlijk. Maar als je copy schrijft, hou die morsetaal in gedachten.

Ook al leven we allemaal wel een ander leven, in grote lijnen beschikken we allemaal over dezelfde set van emoties. We huilen als we verdriet hebben of iets zieligs zien. We lachen als we blij zijn of iets lolligs ervaren. We schrikken van het onverwachte, we worden bang van enge dingen en we worden boos als ons iets niet bevalt.

Krijn van Noordwijk, André van Leeuwen, Jan van Meel, Robbert Jansen a.k.a. Kanado, om er een paar te noemen: ik heb de mazzel gehad om met geweldige art directors een creatief team te vormen. Allemaal verschillend van aard en karakter. Maar wat ze met elkaar gemeen hadden: ze maakten het mooi. Alles wat we bedachten. Zij maakten het mooi.

Anders is onze core business. Anders is onze opdracht en ons bestaansrecht, als goede copywriters. Wat we doen, moet altijd anders zijn dan wat anderen doen.

In de trein zitten je moeder, je vader, je broer, je zus, je vrouw, je man, je ex, je oma, je buurman, je BFF, je eerste vriendin, je tweede man, je laatste scharrel. Denk daar aan als copywriter.

Creativiteit maakt ongemakkelijk. Zo hoort het ook. Dat is waar creativiteit voor bedoeld is. Ontregelen is de kerntaak. Anders raken we allemaal vastgeroest.

Als #CMO heb je maar een opdracht: Maak je merk beroemd. Van alles wat je kunt verzinnen aan doelstellingen en ambities is dat het enige wat ertoe doet. Omdat beroemd zijn het leven zoveel gemakkelijker maakt voor merken.

Het beeld is je wapen, het geluid is de kogel. Dat is al vrij lang een bekende stelling. Maar zo te zien niet bij iedereen. Veel adverteerders hebben nog altijd de neiging om hun wapens te laden met losse flodders. Teveel woorden. Teveel stem. Teveel tekst.

Er worden miljoenen uitgegeven aan zakelijke en corporate websites. Ik zie er veel en heb eens alle tekst van zo'n site uitgeprint: zeventien volle A4-tjes.

'Bureaus en marketing departments: investeer in mentoren van junior talent', stelt remote copywriter Peter van Wijk in zijn nieuwe blog. Zo blijven goede schrijvers -waar geen AI tegenop kan- gegarandeerd in de nabije toekomst.

Corporate brandfilms zijn al een tijd in zwang als effectief marketinginstrument voor bedrijven. Er is weinig dat hun merkverhaal zo tot leven te brengt dan inspirerend beeld en geluid. Beeldtaal is meer dan andersoortige communicatie in staat een emotionele connectie met de beoogde doelgroep op te bouwen.

Goede tekstschrijvers onontbeerlijk voor goede content’. Aldus een stelling op MarketingTribune vorige week. Prettig, hoorde u het eens van een ander dan van mij hier , daar of daar.

Wat wil je betekenen als bedrijf? Voor wie wil je dat? Waarom wil je dat? Waar wil je naartoe? Waar wil je voor staan? Denk nooit dat mensen dat geen lor kan schelen. Die tijd is geweest. Iedereen wil dat weten, binnen zowel als buiten de organisatie.

Content betekent: inhoud. Je zou echter het bijna vergeten zoveel tijd en geld als er nu door veel partijen besteed wordt om met content niet meer te doen dan opvallen. Zoals het op zichzelf wel leuke ideetje: 'Weet je wat we doen: we laten mensen in achtbaankarretjes door een huis rijden dat verkocht moet worden en maken daar een filmpje van, nou?'

Er wordt veel over storytelling gesproken alsof het de nieuwste versie van de heilige graal is. Je ziet links en rechts begrippen in het rond vliegen die het hele vakgebied hartstikke gewichtig doen lijken, van user generated content tot data mining-storytelling tot tweetfeeds en conversation marketing

'For sale: baby shoes, never worn' werd, zo wil de mythe, geschreven door Ernest Hemingway. Eén regel, zes woorden en toch: tenzij je een hart van gewapend beton hebt en een ziel van plaatstaal wordt je geraakt door het verhaal dat hier achter schuilt gaat.

Twee op zichzelf uiteenlopende berichten van de afgelopen tijd inspireerden me om deze post te schrijven. Niets beter dan de actualiteit om een stevige stelling relevant te maken.

Corporate bloggen is in de VS een bekend fenomeen. Bedrijven als Oracle en Caterpillar, Starbucks,Marriot en Manpower maken optimaal gebruik van de mogelijkheden om meer van zichzelf te laten zien door vooral nieuwsgierig te zijn naar de wensen en meningen van klanten en niet-klanten. Ze bloggen niet om het bloggen, maar hebben er vooraf concrete doelstellingen voor geformuleerd die zorgen voor focus en voorkomen dat hun corporate blog een waterval van digitale persberichten of borstklopperij wordt.