Borstklopperij, of niet

Daaruit blijkt dat Nederlanders over het algemeen genuanceerd denken over sponsoring en begrip hebben voor de belangen van sponsors. Maar dat men zeker ook kritisch is op het ‘grote geld’ in sport. De waarde van maatschappelijke initiatieven en de ondersteuning van breedtesport wordt hoger gewaardeerd dan sponsoring in dienst van internationale topprestaties. Van de 100 euro aan sponsorgeld zou het Nederlandse publiek 20 euro uitgeven aan maatschappelijke doelen. In de praktijk is dat nu zo’n 7 á 8%. Nederland waardeert een budgetverschuiving van topsport naar bredere initiatieven.

De conclusies sluiten helemaal aan bij een beweging die momenteel duidelijk in sportsponsoring is terug te vinden. Kijk alleen al naar de nominaties voor de SponsorRing Maatschappij, die drie op sport geënte maatschappelijke initiatieven bevat.

Overigens hoeft 46% van de ondervraagden niet te weten welke maatschappelijke initiatieven een bedrijf sponsort. Daarmee blijft communiceren over maatschappelijke sponsoring een lastige opgave. Desondanks ben ik voorstander van het communiceren over ‘goed doen’. Ik ben ervan overtuigd dat als dat ‘goed doen’ klopt, geloofwaardig is en een bedrijf in de communicatie laat zien wat er door dat goed doen bereikt wordt (al bereikt is), de Nederlandse consument waardering heeft voor dat bedrijf en dat niet gezien wordt als ‘borstklopperij’.