[stelling] 'Flitsbezorging moet verboden worden'

Vlrn: Marc van Eck, Ruben Horbach, Jean-Paul Schaddé van Dooren, Sandra Arkesteijn, Esther Oostrom, Martijn Keesmaat, Rob Revet

 

Marc van Eck RM | CEO & cofounder New Growth Strategies

‘Lekker macrameeën’

Flitsbezorging moet zeker verboden worden. We moeten de drang van mensen naar spullen en instant satisfaction de nek omdraaien en dus ook alle 1.500 artikelen die Action verkoopt onder de € 1,- en waar ze trots mee adverteren op hun vervuilende vrachtwagens. Eigenlijk moeten we alles verbieden wat te goedkoop is. Het leidt tot overmatige consumptie en holt de wereld uit. Dus dicht met Action, Lidl en Zeeman. En ook alles wat ongezond is moet verboden worden: roken, drinken, mailen buiten werktijd en langer dan een uur beeldscherm kijken per dag. En alles wat te lekker is ook: ijs, chocola, seks en koffie moeten ook in de ban. Heerlijk weer terug naar het niks, leven in balans met de natuur, een positieve footprint, lekker macrameeën. Met andere woorden, zaken verbieden is knotsgek, we willen tenslotte wel; beter, maar ook wel een beetje fout en stout. Dat de balans is weggeslagen, is wat mij betreft een feit, maar ik zou toch graag pleiten voor een betere wereld zonder verboden, maar vanuit de kracht van marketing, namelijk ouderwetse verleiding. Laten we elkaar verleiden het beter te doen, betere spullen te kopen die langer mee gaan, daar wordt jezelf blij van en de wereld ook. En als een van mijn zonen dan zijn zakgeld verdient door op een ouderwetse trapfiets flitsend snel spullen bij verlangende mensen te bezorgen, lijkt me dat eigenlijk gewoon prima.

 

Jean-Paul Schaddé van Dooren | co-founder Cityguys.nl & Sr. Marketeer bij VNOM

‘Gat in de markt’

Elke dag ga ik uit eten, ik lunch ook al jarenlang buiten de deur en ik heb niet eens een koffieautomaat in huis. Je zou kunnen zeggen dat ik in de horeca leef. Tijdens de lockdowns heb ik voor het eerst kennis gemaakt met flitsbezorging en toen ging dat nog allemaal gemakkelijk in Amsterdam. Geen toeristen, geen ongelukken. Nu begrijp ik inmiddels heel goed dat de riders van Gorillas, Flink, Uber Eats en alle andere helmpjes dragen. Vliegensvlug door de stad, geen minuut mogen ze te laat komen. Rode lichten bestaan niet meer. Levensgevaarlijk. Maar dat moet ook wel, want toen ik laatst 's ochtends twee croissants bestelde, was ik uitermate teleurgesteld dat het achttien (!) minuten duurde. Acht minuten te laat! En toen realiseerde ik me: je raakt snel gewend aan service. Is toch mooi, je wist als consument helemaal niet dat je op zo’n flitsservice zat te wachten en nu het er eenmaal is, wil je er niet meer van af. Gat in de markt dus en lekker laten bestaan!

 

Rob Revet MBM SMP | Consultant bij Mark Stronger

‘Wel belasting op bezopen businessmodellen’

We krijgen allemaal wel eens onverwacht bezoek of vergeten een boodschap. Als flitsbezorgers dan snelle hulp bieden en de kosten eerlijk doorrekenen, is daar niets mis mee. Maar daar wringt de schoen. Flitsbezorgers geven boodschappen haast gratis weg om downloads van de app te stimuleren. Winner takes all, is de gedachte, en investeerders betalen de rekening. Maar zo eenvoudig is het niet. Als maatschappij schieten we maar weinig op met dit soort businessmodellen. Belasting betalen flitsbezorgers vrijwel niet. Er is immers geen winst en het zijn meestal buitenlandse bedrijven. Wel rijden bezorgers over wegen die met belastinggeld zijn aangelegd. Dat doen ze met e-bikes en e-scooters, want dat klinkt vriendelijk en verantwoord, maar zelf naar de supermarkt fietsen of lopen is echt beter voor het klimaat. Bieden flitsbezorgers geen werkgelegenheid dan? Zeker, maar hoeveel, aan wie en onder welke arbeidsvoorwaarden? En hoe zit het met eerlijke concurrentie? Er zijn ook ondernemers die boodschappen ouderwets met winst moeten verkopen om zelf naar de bakker en de kapper te kunnen. Krijgen zij na faillissement een uitkering van Getir of Gorillas? Er mag van mij best een prijskaartje hangen aan dit soort businessmodellen. Dat noemen we dan de ‘BBB’. Belasting op Bezopen Businessmodellen.

 

Martijn Keesmaat | Marketing Directeur Hooghoudt

Disruptie is vooruitgang

Ik heb altijd al een bovengemiddelde interesse gehad in hoe nieuwe producten en diensten inspelen op veranderende behoeften van de consument. Helemaal als hiermee bestaande spelers op scherp worden gezet. In het geval van flitsbezorgdiensten kun je je afvragen of de behoefte de dienst bepaalt of andersom. Is het nu echt nodig om je boodschappen binnen tien minuten thuis bezorgd te krijgen, terwijl je in die tijd ook zelf even langs de supermarkt kunt gaan? Voor mij niet. Tegelijk zullen veel jongeren hier anders tegenover staan. Het op voorhand verbieden van dit type vernieuwende diensten is onzin. Disruptie is vooruitgang en de consument bepaalt uiteindelijk of er bestaansrecht is of niet. Feit is dat investeerders in de rij staan om hun geld in deze bezorgdiensten te beleggen. Het is een winner takes all-spel, alles draait om snelle groei en er is een kortetermijnfocus. Winstgevendheid staat niet op de agenda. Dit is natuurlijk niet houdbaar en deze branche heeft naar mijn idee onder het huidige businessmodel dan ook geen bestaansrecht. De hoge achterliggende kosten zullen op een gegeven moment moeten worden doorbelast en dan zal snel duidelijk worden hoe relevant de consument een dergelijke dienst echt vindt. Alternatief is dat het businessmodel omgegooid wordt. De grootste investeerders op dit moment zijn maaltijdbezorgdiensten. Die doen bijna hetzelfde en dat maakt het interessant. Wat als je dadelijk via één app een maaltijd bestelt en tegelijk via dezelfde uitvoerder wat dagelijkse boodschappen kunt laten meebezorgen? Op alle fronten, van communicatie, voorraadbeheer tot aan logistiek, kan daar denk ik zoveel synergie uit gehaald worden, dat het ineens een verassend degelijke businesscase kan worden. Flitsbezorging is een blijver daar ben ik van overtuigd, maar in welke vorm zal in de komende tijd duidelijk gaan worden.

 

Esther Oostrom MCC | Divisiemanager Commercie Klaverblad Verzekeringen

‘Mooi voorbeeld van inspelen op een inzicht’

Nederland is een ondernemend land en dat vaart wel bij een klimaat waarin start-ups de kans krijgen om voet aan de grond te krijgen. Dat geldt dus ook voor flitsbezorgers. Zij spelen in op de behoefte van consumenten om dingen zo snel mogelijk en zonder al te veel inspanning te kunnen consumeren. Daar lijkt mij niets verkeerd aan, dus waarom zou je dat verbieden? Het is juist een mooi voorbeeld van inspelen op een inzicht en daar een concrete oplossing voor bieden. En dat het waarde heeft, blijkt wel uit het feit dat de consument er ook nog eens relatief hoge bezorgkosten voor wil betalen. Nu is bezorging nog per e-bike of e-scooter, in de toekomst wellicht met drones? Misschien dat er dan wel enige regulering nodig is om dat in goede banen te leiden.

 

Sandra Arkesteijn SMP | zelfstandig marketingprofessional

‘Lokaal fenomeen’

Gezien de snelle opmars, zal er dus ook veel vraag zijn naar flitsbezorging. Tja, moeten we dan als consument beschermd worden tegen onze eigen behoefte door dit te verbieden? Dan kunnen we het ook wel hebben over bijvoorbeeld het online retourbeleid versus verspilling, spijkerbroeken versus milieu-impact en ga zo maar door. Ik vermoed dat het een lokaal fenomeen, namelijk van de grote steden. Hier in het bosrijke Beetsterzwaag zou je alleen iets binnen vijf minuten geleverd kunnen krijgen op de fiets, als het van een lokaal bedrijf afkomstig is. Landelijke wetgeving lijkt me daarmee een te zwaar instrument. Ik zou me eerder focussen op de reeds wettelijk vastgelegde arbeidsomstandigheden als haakje (veiligheid, herkenbaarheid en verkeerstraining, net zoals de maaltijdkoeriers het doen) en als vakgenoten de marketeers van deze bedrijven aan willen spreken op hun ethiek (wat breng je teweeg met deze boodschap en is de bewijsvoering verantwoord te leveren).

 

Ruben Horbach | Innovation & Strategy Director Gravity

‘Het Instant Gratification Syndrome is een opkomend probleem’

Flitsbezorging is een goed voorbeeld van een markt die zich sneller ontwikkelt dan regelgeving. Gevoed door de gevolgen van corona (minder bezoeken aan de supermarkten én meer bestellen), enorme investeringen, veel werkzoekenden en belangstelling van de consument, hebben deze diensten een enorme impuls gekregen. Daarnaast concurreren de verschillende flitsbezorgdiensten om de grootste in de markt te worden. Dit gaat gepaard met de nodige groeipijn. Bezorgers worden gepusht om zo snel mogelijk door de stad te racen om de boodschappen snel te kunnen leveren. Dit zorgt voor mentale en fysieke klachten onder bezorgers én voor gevaarlijke situaties in de stad. Daarnaast is het Instant Gratification Syndrome een opkomend probleem, vooral onder jongeren, die door flitsbezorging voor elk blikje cola een bezorger laten opdraven. Tegelijkertijd lijkt het een logische volgende stap in de on demand-economie. Vanuit het perspectief van de gebruiker is flitsbezorging natuurlijk geweldig - snel en (nu nog) relatief goedkoop. De vraag is of deze ontwikkeling in zijn geheel slecht is of dat er aspecten zijn die wel een plek in onze toekomstige maatschappij hebben. Dus een algeheel verbod? Dat gaat te ver. Maar goed beleid om de genoemde negatieve effecten te reguleren is wel nodig.

Dit artikel verscheen eerder in MarketingTribune 18, 2021.

Lees ook:

MarketingTribune 16, 2021: 'Makers hoeven niets van marketing te weten'
MarketingTribune 13/14, 2021: 'Bureaus buiten de Randstad zijn veel te bescheiden'
MarketingTribune 11/12, 2021: 'Cancel culture nekt creativiteit'
MarketingTribune 09, 2021: 'Corona heeft de consument voorgoed veranderd'
MarketingTribune 07, 2021: 'Consuminderen is een contradictio in terminis voor marketeers'
MarketingTribune 05, 2021: 'Dikverdieners aan de crisis moeten noodlijdende merken helpen'
MarketingTribune 03, 2021: 'Er bestaat geen blauwdruk voor brand building'
MarketingTribune 01, 2021: 'Seks in reclame moet kunnen'
MarketingTribune 20, 2020: 'Print is tegenwoordig een premium medium'
MarketingTribune 19, 2020: 'ROI is minder belangrijk in coronatijd'
MarketingTribune 15/16, 2020: 'Neuromarketing is kwakzalverij'
MarketingTribune 11, 2020: 'Long copy ad sterft uit'
MarketingTribune 10, 2020: 'Merk overleeft dankzij adverteren'
MarketingTribune 06, 2020: 'Binnenstad moet outdoorvrij'
MarketingTribune 05, 2020: 'Merk zonder podcast is kansloos'
MarketingTribune 03, 2020:  'Bij een pitch mag de marketeer maximaal drie bureaus uitnodigen'
MarketingTribune 01 2020: 'Marketing hoort thuis in de boardroom'