De horrorclown heeft een week lang het nieuws bepaald. Voor mij kwam het zomaar uit de lucht vallen. Ik bedoel, wie had er nu ooit van een horrorclown, een uitvloeisel van Halloween, gehoord? Misschien een in Nederland verdwaalde Amerikaan, of iemand die net terug is van een mooie reis door de midwest. Al snel werd het fenomeen, gedragen door alle media-aandacht, groter. Zo groot dat ik me zorgen ging maken.

“Goedemiddag. Spreek ik met de chef Unicode?” “Huhuh.” “Mooi zo. Ik ben Lisa, van Libresse. Ik wil graag wat eigen emoji’s toevoegen. Het gaat om leuke emojis die het meiden wat makkelijker maken om over hun menstruatie te praten. Opgeblazen ballonnetjes, kruik, pukkels, dat werk. En we hebben ook een echt leuke naam voor ze bedacht: femojis!”

De NPO heeft toch net iets te weinig geleerd van de curieuze beslissingen die Sander Dekker heeft genomen over de publieke omroep: op 10 december is de laatste uitzending van Opium. Een wekelijks programma waarin literatuur, beeldende kunst, theater en film aan bod komen. Kwamen, straks dus.

Thomas Alva Edison wist het al: goed werk vraagt om 99% transpiratie en 1% inspiratie. Deze bekende uitspraak is de makers van de Ikea-gids blijkbaar ontgaan. Afgelopen week viel ie weer op de mat. Het dikke, rijkelijk van fotografie voorziene bladerboek van de Zweedse meubel-en-nog-veel-meer-verkoper. Mooi toiletvermaak.

“En ik ben wel benieuwd wanneer gaan die bruggen open?” “Voor deze brug geldt dat we hem drie keer per dag opendoen”. Ziehier een korte dialoog tussen de buitengewoon scherpe onderzoeksjournalist van onze gewaardeerde publieke omroep en de vertegenwoordiger van Rijkswaterstaat, die de bruggen over de snelwegen bedient. Het is weer zomer. En de tranentrekkende zomercolumns zijn weer terug.

Een man in witte jas. Keurig gecoiffeerd, elegant grijs en een dun brilletje – model ziekenfonds, voor de oudere lezer – op de welgevormde neus. Hij kijkt recht in de camera en brengt een feit naar voren: “8 van de 10 honden hebben tandvleesproblemen”.

We zijn er allemaal maar druk mee: het tevreden stellen van klanten. We sturen ze leuke folders, met mooie aanbiedingen. We sturen ze nieuwsbrieven met leuke feitjes, nieuwtjes en wist-u-datjes. We maken mooie filmpjes van 30 of 40 seconden waarin het merk emotioneel geladen wordt. We zijn op de radio, zenden daar grappige of juist hele duidelijke boodschappen uit.

Philips, zo luidde het bericht, is toe aan een opfrisbeurt. Daar ben ik het hartgrondig mee eens. De laatste keer dat onze Eindhovense vrienden zich opfristen, resulteerde in een karig aangepast beeldmerk uit voorbije jaren.

‘Google benadrukt dat klanten deze persoonlijke advertentieselectie ook uit kunnen schakelen.’ Dat is de laatste zin van een kort nieuwsbericht over Google, net gelezen op telegraaf.nl. Onze Amerikaanse vrienden testen op dit moment een nieuwe methode voor het tonen van TV reclame. Persóónlijke reclame. Dat klinkt nog eens aanlokkelijk.

Verstoppertje spelen. Iedereen kent het en iedereen heeft het gespeeld. Het aftellen, het verstoppen en de spanning van het gevonden worden, heerlijk toch? Het is een eeuwenoud spel, dat nog steeds gespeeld wordt. Ook door volwassenen. En voor zover ik kan zien, steeds vaker door volwassenen wordt gespeeld. Nu ja, volwassenen, ik bedoel adverteerders.

De laatste paar maanden ben ik me steeds meer af gaan vragen waarom ik toch op OK of CONNECT of LINK of wat voor fraai stukje copy ook voor de bevestigingsbutton wordt geschreven, heb geklikt. Natuurlijk, het zijn aardige mensen, of het was een grappige site. Wellicht een mooie aanbieding. Ik ben een vriend rijker, of vind een merk leuk. Het is genoteerd, hulde, we zijn u (soms je) dankbaar, maar we gaan er verder nu even niets mee doen. In ieder geval niets waar u iets van merkt. Niet denken, maar klikken!

Content is een ongelooflijk containerbegrip. Je kunt geen briefing meer ophalen, geen gesprek meer voeren of het woord content valt. Want content is belangrijk. Met content kun je klanten vermaken, klanten binden, klanten verleiden, klanten laten kopen. Content is het medicijn voor al uw kwalen, de Haarlemmerolie van de huidige marketing communicatie.

'Mijn vrouw is in alles gewoon', zo begon een vragensteller uit het publiek van Kopstukken. Nu heb ik dat zelf nooit gezien, het was zelfs voor míjn tijd, maar de man werd door Godfried Bomans, panellid van dit fameuze programma, direct gecorrigeerd. “Mijnheer! Als u vindt dat uw vrouw in alles gewoon is, had u haar niet moeten trouwen. Zij moet voor u juist bijzonder zijn” – of woorden van gelijke strekking. Bomans zag toen al de verwarring die het woord ‘gewoon’ kan oproepen.

In de 28 landen van de Europese Unie wordt dit jaar voor elf miljard euro aan handel gegenereerd met mobiele apps. Over vier jaar is dat de helft meer, aldus Vision. Een voorzichtige schatting, lijkt me.

Handig toch, zo’n zomer. Iedereen weg, niemand let op, je kunt als bedrijf iedere boodschap die je wilt ongestraft de wereld insturen. Deze had ik al even op mijn lijstje staan: Albert Heijn gaat geld in rekening brengen aan klanten die via internet hun boodschappen doorgeven en het in de winkel komen afhalen. Zo wordt toch nog weer ergens een paar euro verdiend aan verkoop via internet.