[column] Onbeminde innovatie

Sinds jaren is de auto-industrie één van de grootste drijfveren van innovatie. Buiten overheden investeert geen enkele branche zo veel geld in nieuwe ontwikkelingen als de autosector.

60 miljard euro pompen de autobazen per jaar in nieuwe technologie, design, verduurzaming en digitalisering.

Daarnaast werken maar liefst 13 miljoen Europeanen in de auto-industrie en komt bijna 375 miljard van de EU-belastingopbrengsten bij de automerken vandaan. Krap 10 jaar nadat Renault de eerste volledig elektrische auto’s breed op de markt bracht, is een groot deel van de industrie omgeschakeld naar de productie van 100% elektrische voertuigen. Alle innovatieve inspanningen ten spijt daalt de overall opinion over de automerken echter al 15 jaar op rij en blijkt ook de politiek niet altijd even goed op de hoogte van wat er speelt. Daar ligt wellicht een verband. Er is daarom flink PR-werk voor de autofabrikanten aan de winkel, want waarom is de publieke opinie over de auto ondanks de indrukwekkende lijst van slimme innovaties nog altijd niet crescendo?

Trigger om te analyseren waarom de publieke opinie over automerken achterblijft bij hetgeen je zou verwachten, waren voor mij de recente ontwikkelingen in een aantal Nederlandse steden. De auto wordt ondanks alle vooruitgang weer in de hoek gezet. Utrecht voert bijvoorbeeld een auto-ontmoedigingsbeleid met betaald parkeren in de gehele gemeente in. Amsterdam pompt het aantal stadskilometers de komende jaren gestaag op door afsluitingen met noodzakelijk omrijden tot gevolg. Autoluw maken heet dat in politiek jargon. De autorijder laten betalen blijkt zo nog altijd een quick win voor de afdeling financiën, want onder aan de streep levert zo’n maatregel weinig meer dan een mooie inkomstenbron op.

Ook in mijn woonplaats Gouda wordt er in de lokale politiek druk gesproken over wijkmobiliteitsplannen en het promoten van deelvervoer. Dat laatste is een mooi initiatief, maar onder aan de streep draait het in ook in Gouda niet zozeer om het pushen van duurzamere automotive innovaties, maar ‘plat’ om de uitbreiding van betaald parkeren en het ondanks verdere elektrificatie van het wagenpark het minder bereikbaar maken van belangrijke stadszones. Met meer kennis van waar de auto-industrie mee bezig is, zouden bovenstaande cases ongetwijfeld anders bekeken worden

Steeds slimmer

Als automotive professional heb ik daarom een mening over het neerleggen van de rekening bij de autobezitter zonder dat er naar verbeteringen van de auto an sich wordt gekeken.

Vooral omdat die auto steeds vaker hybride, elektrisch en ook stil is. Terwijl de auto-industrie ongekende stappen zet, de consument (ook de groene) blijft reizen en er gewoon niet altijd een alternatief voor de auto is, wordt de auto nog te vaak in een negatief daglicht geplaatst. Ik luister daarom graag mee bij de vergaderingen van de lokale politiek en het valt mij daarbij op dat portefeuillehouders doorgaans maar matig op de hoogte zijn van de laatste stand van zaken.

De auto-industrie maakt namelijk de grootste innovatiestappen van alle sectoren en vergroent in een ongekend tempo. En dan hebben we het nog niet over de stappen die de komende jaren gezet gaan worden. Thema’s als recyclebare en slim autonoom rijdende voertuigen komen immers met de dag dichterbij en de industrie blijft daarin enorme sommen geld investeren. De auto ís niet alleen, maar wórdt ook steeds slimmer, beter, veiliger en schoner.  Dat mag ook best eens gezegd worden.

Veel PR-werk te doen

De fabrikanten zijn in de praktijk al verder met innoveren dan in de perceptie van veel politieke volksvertegenwoordigers. En dat is zeker vanwege de dagelijkse persberichten vanuit de industrie een zorgelijke constatering. Zo sprak in de Goudse discussie een ‘groen’ raadslid de vertegenwoordiger van de ambulante handel aan op hun veel te zware en ‘vieze’ diesels (met filter) waarmee ze twee keer per week de binnenstad inrijden. Vervolgens gaf de marktkoopman de politicus aan dat elektrische bussen nog veel zwaarder zijn en toen hem daarna ook nog werd gevraagd of een waterstofauto te overwegen zou zijn, was het betreffende raadslid zich duidelijk niet bewust dat auto’s op waterstof op vergelijkbare accupakketten rijden. Bij een auto op waterstof wordt het accupakket alleen niet door een oplaadpunt maar door een brandstofcel van energie voorzien. Waterstof uit de tank wordt via de cel omgezet in energie en daarmee worden de accu’s gevoed.

Los van de discussie of waterstof de juiste oplossing is voor marktkoopmannen en of de infrastructuur al voldoende ontwikkeld is, toont bovenstaand misverstand over gewicht en bruikbaarheid aan dat er nog veel communicatiewerk te doen is om de publieke opinie te informeren over de ontwikkeling van nieuwe auto’s. Op dat soort momenten zou een inspirerende presentatie van een design- en development-afdeling van een grote autofabrikant heel welkom zijn.

Ongekend tempo

Voor een faire maatschappelijke beeldvorming zijn public relations en public affairs voor de auto-industrie heel belangrijke vakgebieden.

Juist ook om te voorkomen dat beslissers in de politiek zonder de juiste kennis beslissingen nemen. Anno 2023 pleiten de feiten niet langer tegen, maar veel vaker vóór de auto-industrie.

Denk aan het ongekende tempo waarmee de industrie elektrificeert, denk ook aan alternatieve trajecten met waterstof voor wie langere afstanden moet overbruggen, maar ook aan hoe concerns als Audi, Renault en Stellantis die keihard werken aan recycling of hoe BMW met het duurzaam in de markt zetten van premiumauto’s bezig is.

Over een paar jaar rijden auto’s slim en wifi driven autonoom de stad in voor de last mile delivery, de eerste testen op Duitse eilanden en in Amerikaanse steden lopen al. De auto-industrie zet grote stappen naar een schone en leefbare wereld en een slordige 60 miljard gaat jaar na jaar naar het beter, veiliger en digitaler maken van onze auto. Los daarvan wordt er bij elk merk gewerkt aan slimme concepten waarmee meer mensen met één en dezelfde (elektrische) auto kunnen reizen. Mobilize binnen Groupe Renault en de voorbeelden hoe concerns als Pon en Louwman veel breder met mobiliteit bezig zijn dan alleen de auto sec spreken voor zich. Alle inspanningen van de grote autopartijen zouden door de publieke opinie beter op waarde geschat moeten worden en door de politiek beloond in plaats van ‘gestraft’ moeten worden. Nergens bij private bedrijven wordt zoveel geïnvesteerd in verbeteringen dan in de auto-industrie.

Transformatie

In de afgelopen 10 jaar heeft er een indrukwekkende transformatie naar elektrische aandrijving plaatsgevonden waarin de industrie inmiddels drie alternatieven kan aanbieden: de volledig elektrische auto met een acceptabel bereik, slimme hybrides voor de veelrijder en steeds meer mogelijkheden met de waterstofauto. De Franse merken zetten waterstofauto’s nu in rap tempo in bij hun bedrijfswagens, zodat busjes straks én bereik hebben, maar ook schoon en stil de stad in kunnen. Beide Koreaanse merken zijn in een paar jaar tijd doorgedrongen naar de technische top van elektrische auto’s.

Met alle innovatie die in de industrie plaatsvindt, wordt en zal worden geïmplementeerd, zijn enorme stappen in de kwaliteit van onze leefomgeving gedaan.

Het beeld van de auto als grote vervuiler kan daarom in een even rap tempo bijgesteld worden.

Onbekend maakt onbemind

De content achter alle design, development en digitalisering is daarbij reuze interessant en zou de publieke opinie moeten enthousiasmeren om de automobiliteit 2.0 te omarmen. Helaas heeft Nederland door zijn belastingen ondertussen één van de oudste wagenparken van Europa. Kosten voor eigenaren nog verder verhogen, remt de aanschaf van nieuwe en betere auto’s alleen maar meer. In een ideale wereld zou een workshop vanuit de fabrikanten daarom verplicht onderdeel bij de start van een debat over mobiliteit moeten worden, want dat zou wellicht veel meer de Wow-factor over wat er allemaal gebeurt naar boven halen.

Ontwikkelingsafdelingen en designcenters bij de autofabrikanten hebben heel wat noviteiten te melden waarmee ze nu al kunnen shinen, maar ook de nabije toekomst optimaal kunnen schetsen. Die informatie zou heel wat beslissingen in een andere richting kunnen duwen en er in elk geval voor kunnen zorgen dat er met de juiste kennis beslissingen worden genomen.

De rol van PR-manager blijft binnen de automerken daarom van cruciaal belang. Onbekende innovatie is immers onbeminde innovatie. Met meer kennis over hetgeen er bij de ontwikkeling van auto’s speelt, stijgt ook de overall opinie weer. Dat kan niet anders.

Jos van den Bergh (1973) vervulde 20 jaar lang diverse pr- & communicatiefuncties in de auto-industrie. Daarna ging hij aan de slag als automotive expert bij verschillende reclame- en consultancybureaus. Tegenwoordig is hij als Marketing Strategy Director verbonden aan bureau CRC in Leusden. Een 360 graden reclamebureau dat zowel voor toonaangevende automerken, grote dealergroepen als retailers marketingoplossingen biedt. Voor MarketingTribune volgt hij kritisch de ontwikkelingen in de sterk veranderende autowereld. Meer weten of reactie? Mail Jos geheel vrijblijvend op jos@crc-online.nl