Nieuwe krant: hoe goed (of slecht) is City Amsterdam?

De kersverse weekkrant van voormalig Telegraaf-hoofdredacteur Paradijs is al volop besproken na verschijning van het eerste nummer,  maar is dat niet wat voorbarig? Voor een eerste nummer heb je oneindig veel meer tijd dan voor de edities die nadien moeten verschijnen. Dat blijkt ook bij City Amsterdam. 

Neem alleen al de cover van het eerste nummer: een prachtige (en kostbare) luchtfoto van Amsterdam aan het IJ, met de A'dam Tower en filmmuseum Eye prominent in beeld. In de verte spotten we de Johan Cruijff Arena en het groen aan de randen van de stad. Een knaller van een cover, die de weken erna bepaald niet wordt overtroffen. Zo was de plattegrond van de Noord/Zuidlijn ronduit slaapwekkend van voorspelbaarheid. Daar deed een inzetje met acteur Cas Jansen weinig aan af.

Anti-folderbeleid

In de lanceringsweek van City Amsterdam was hoofdredacteur Paradijs een topspreker op het Brievenbuscongres. Ik was daar ook namens MarketingTribune en deed uitgebreid verslag. Dagvoorzitter en voormalig TMG-collega Marianne Zwagerman riep hem bijkans juichend naar het podium, als bestrijder van het anti-folderbeleid van de 'groene maffia' die volgens beiden in het Amsterdamse stadhuis zetelt.

Het publiek (veelal folderbedrijven en aanverwante sectoren) reageerde zuiniger dan Zwagerman, al was het maar omdat Paradijs ook gewoon een concurrent voor hun folders in de markt had gezet. City Amsterdam is welbeschouwd immers een dikke reclamefolder met een handvol pagina's redactie ertussen.

Redactioneel 'hoogtepunt'

Het recenseren van die redactionele pagina's is dus niet al te veel werk, want je bent er zo doorheen. Wat direct opvalt bij de enige journalistieke spread in de eerste editie is dat beide pagina's een week later alweer zijn opgedeeld, met advertenties ernaast. Het is ook nogal ambitieus: een redactiespread in een krant die nauwelijks redactie bevat.

Die pagina 3 is ook wel het redactionele hoogtepunt van het blad: vier vaste rubrieken met een duidelijke signatuur. Een column, een rondvraag (bewoners geven hun mening over een heikele kwestie in City Talk), een interview met een lokale ondernemer en de historische rubriek 'Toen en Nu'. Heel vernieuwend is het allemaal niet, maar het oogt meer Parool-achtig (ook qua layout) dan de hah-kranten die Amsterdam al rijk is - Echo en Westerpost.

Flinterdunne journalistiek

Is City Amsterdam echt anders dan het aanbod dat er al is? Niet echt. Op het Brievenbuscongres en in diverse interviews beloofde Paradijs dat hij een veel leukere krant ging maken dan wat zijn voormalige werkgever TMG (met De Echo) en de gemeente ons al voorschotelen. Een écht krant, ja, zelfs een glossy. Nou, dat valt enorm mee, of beter gezegd: tegen.  

De rubrieken zijn compact en herkenbaar, maar ook flinterdun. Zo trapte de rubriek 'Tien vragen over Amsterdam' af met de krant zelf als virtueel persoon. Met 'persoonlijke' antwoorden zoals: 'Wij voelen ons geen traditioneel huis-aan-huisblad met aankondigingen en mededelingen uit de Stopera, van de politie of de brandweer.'

Columnist Suzanne Arbeid probeert het vooral vrolijk en gezellig te houden. Lastige thema's komen (nog) niet langs. Goed dat haar man een dag minder is gaan werken (voorbeeldfunctie!), maar noem dat dan geen 'papadag'. Alsof je een externe oppas inhuurt. Maar daar gaat haar column natuurlijk niet werkelijk over: we lezen vooral hoe gezellig het is op de Noordermarkt of op de Borneokade.

Duurzaamheid voor eigen parochie

Goed dat duurzaamheid aan bod komt op de thema-pagina Smart City, geschreven door reisjournaliste Aranka van der Pol, die Europa doorkruiste in een elektrische tuktuk. Tegelijk wordt die pagina wel doodleuk gebruikt om de duurzaamheid van de eigen business te promoten: papier is hartstikke milieuvriendelijk, yeah!

In een externe special gaan Paradijs & Co nog een stapje verder: deze redactionele inlegfolder over recycling van papier (ja, alweer papier) bevat een artikel over de Reclame Code Commissie die de gemeente Amsterdam op de vingers tikte vanwege een 'te absolute' claim over het besparen van 6.000 bomen met de JA/JA-sticker. Inderdaad, precies het stokpaardje waarmee de introductie van City Amsterdam wordt onderbouwd, ook op het genoemde congres. Dit is dus geen pagina over recyclebaar papier, maar zelfpromotie voor het eigen product. Duurzaamheid voor eigen parochie.

City Amsterdam is 'onafhankelijke journalistiek', aldus Paradijs. In werkelijkheid is het zes pagina's inwisselbare promo-rubriekjes verstopt te midden van tientallen folderpagina's van Kruidvat, Blokker, Dirk en Seats & Sofas. Hoe nobel Paradijs het ook inkleedt, met journalistiek heeft het bitter weinig te maken. De lokale Partij voor de Dieren zint al op een tegenactie. 

En hoewel hij de oude JA/NEE-stickers slim omzeilt, heeft ook zijn bedrijf Trusted Media (dat samenwerkt met H.A.H. Retail Uitgeverij BV) geen antwoord op de schaarste aan krantenbezorgers in de hoofdstad. Zo kon het gebeuren dat ik de meest recente 'City' niet in mijn bus vond en dus ook niet kon meenemen in deze recensie. Veel redactie heb ik daardoor niet gemist, wel veel reclame. 

Jeroen Mirck is hoofdredacteur van Marketingfacts en tevens verbonden aan de redactie van MarketingTribune. 

Foto: Giuseppe Toppers (Danto, tijdens Brievenbuscongres)