[column] Laat marketing nu de AVG verder vormgeven

Vooralsnog lijkt de Europese keuze de digitale achterstand met deze landen niet te verkleinen. Dat ligt eerlijk gezegd niet alleen aan de AVG, maar ook aan de wijze waarop bedrijven daar dit eerste half jaar invulling aan hebben geven.

Want ik weet niet hoe het met jullie is, maar bij mij klikt het hele gezin nog even gedachteloos op ‘OK’ bij de eindeloze cookie walls, privacy statements en User Agreements. Er lijkt niets veranderd. Hooguit zijn de teksten langer geworden. En minder leesbaar (…klik).

Onze keuzevrijheid lijkt ook nog immer beperkt tot ‘OK’ of ‘Wegwezen’. Waarbij de vormgeving van de optie ‘OK’ dermate dwingend is dat slechts een enkele geharde dissident op ‘Wegwezen’ durft de klikken. Niet héél klantvriendelijk.

Tenslotte zijn er de marketing onwaardige treiterpraktijken. De meekijk-cookies steevast voorprogrammeren op ‘aan’. De opt out met corps 3 in camouflagekleuren verstoppen. Met als toppunt van digital dissing Google, dat elke paar weken al mijn privacyvoorkeuren doodleuk weer uitzet en het herstellen daarvan zo ingewikkeld maakt dat zou willen dat ik een factuur voor mijn uren kon sturen.

Het lijkt er warempel op dat de meeste bedrijven banger zijn een paar data mis te lopen dan hun klanten te verliezen. Dat lijkt me zakelijk gezien geen houdbare strategie.

Hoe dan wel? Kweenie, maar we zouden het natuurlijk gewoon de klant eens kunnen vragen.

Wat blijkt: die willen meestal iets méér te kiezen hebben dan ‘OK’ of ‘Wegwezen’. Waarom kan ik bijvoorbeeld geen ‘Ja’ zeggen tegen de bestaande voorwaarden en ‘Nee’ tegen de nieuwe? Natuurlijk wil ik dólgraag de nieuwe, spannende mogelijkheid om mijn magnetron ook via Snapchat te kunnen liken. Maar niet als ik daarmee automatisch de LBTG-coördinaten van mijn totale liefdesleven moet vrijgeven.

Klantrelevantie scoort ook vette punten. Zoals Albert Heijn bestaande ingrediënten zeer succesvol bundelt in een handige Curry-, Lasagna- en Erwtensoeppakketten, zo zouden we die juridische geheimtaal kunnen omkatten naar klantrelevante opties. Geef mij de keuze tussen privacy-opties als ‘A - Voorzichtig’, ’B - Comfortabel’ en ‘C - Digitaal nudisme’. Of maak een schuifknopje tussen ‘Niks te verbergen’ en ‘Niks te delen’. Idealiter pas vragen bij het verlaten van de website, als ik ook weet wat ik op die site heb uitgespookt.

Maar laten we beginnen al die disclaimers in toegankelijke plaatjes of pictogrammen te vertalen. En als dat te moeilijk is voor juristen, dan tenminste in normaal Nederlands. Als ZKH Willem-Alexander van Oranje-Nassau zoiets onbegrijpelijks als het kabinetsbeleid in 20 minuten Troonrede gladjes over de bühne krijgt, hoe moeilijk kan een leesbare Privacy Agreement dan zijn voor een paar een heuse Meesters in de Rechten?

Wie z’n klanten wil behouden, begint met zich in hen te verplaatsen. Op de marketingafdeling lopen mensen rond die weten hoe dat moet. Zij verdienen daarom een prominenter rol in de digitale en juridische takken van uw business.

Het kan zijn dat we de achterstand met China en Amerika dan zomaar dichtlopen. In het ergste geval bewijst u dat maatschappelijke en commerciële waardecreatie elkaar prima kunnen versterken. Heel modern. Maar als u het komend half jaar alleen de afstand tot uw klant verkleint, dan is daar natuurlijk ook niks tegen.

 

Door: Louis Huyskes, helpt organisaties bij maatschappelijke positionering en is lid van het Human & Tech Institute.